Publiczna Szkoła Podstawowa w Glinniku

Historia szkoły w Glinniku sięga lat osiemdziesiątych XIX wieku.

Szkoła zlokalizowana była w Nowym Glinniku. Mieściła się w drewnianym budynku krytym strzechą, w którym jedną izbę zajmował nauczyciel, druga zaś przeznaczona była na salę lekcyjną.

Szkoła była prawdopodobnie trzydziałowa. Uczył jeden nauczyciel na dwie zmiany. W szkole tej dzieci uczyły się języka polskiego, języka rosyjskiego, matematyki i geografii. Modlitwę musiały odmawiać w języku rosyjskim. W „Przewodniku po Królestwie Polskim” A. Babińskiego i J. M. Bazewicz z roku 1900 i w „Spisie alfabetycznym miast, osad, wsi, kolonii Królestwa Polskiego” znajdujących się w Państwowym Archiwum w Tomaszowie Mazowieckim została zanotowana wieś Glinnik, a obok nazwy miejsca, wymieniono wyraz szkoła, co oznaczało, że we wsi musiała być szkoła zarejestrowana w dokumentach państwowych.

Podobno w latach 1907 – 1912 nauczycielem szkoły w Nowym Glinniku był pan HOŁDA, po nim zaś p. GREJLICH (nazwiska zachowały się w odręcznym zapisie w kronice szkolnej z 1983 roku).

W klasie trzeciej każdy z uczniów musiał umieć pokazać na mapie i na globusie Imperium Rosyjskie oraz znać na pamięć członków rodziny carskiej.

Uczyło się w tym czasie około 30 uczniów, głównie chłopców z dwóch Glinników, Dąbrowy i Marianki, a nawet z obu Jasieni.

Dalszą część historii szkoły, mogą Państwo przeczytać w poniższym opracowaniu:  http://www.spglinnik.lubochnia.pl/images/Historia%20Szkoy%20w%20Glinniku.pdf